Rozdział 13

Angie

-Violu, ja nie mogę za ciebie zdecydować, ale pomyśl nad tym na kim najbardziej ci zależy. 

-No to Angie na......... chwilę obecną nie wiem na kim bardziej mi zależy.
-Kochanie zastanów się, tak jak już ci wspominałam ja nie mogę zdecydować za ciebie.
Mówiąc to do niej czułam, że nie jest jej łatwo. W takiej samej sytuacji byłam kiedyś.
-Violu, tylko nie pomyl przyjaźni z miłością!
-Angie to mi nie pomaga !
Nagle zaczęła co raz bardziej płakać, wyczułam także jej bezsilność.
-Dryń, dryń!
Spojrzałam na telefon wyświetliło się ,,Pablo'', więc odebrałam.
-Cześć Pablo!
-Witaj Angie!
-Co ze studiem!
-Zanim je odbudujemy, minie co najmniej pół roku.
-Wiesz wpadłam na pewien pomysł, a co jakby wynająć jakieś miejsce ...?
-Tak, ... odbywały by się tam lekcje, było by to jakby .... Studio 22. Ha ha! Angie jak zawsze masz świetne pomysły.
-Ha ha Studio22. Tylko trzeba by było najpierw znaleźć odpowiednie miejsce.
-O to się już nie martw, tym to ja się zajmę, rola dyrektora.
-Dobrze to świetnie. Do zobaczenia Pablo!
-Czekaj Angie, a może się spotkamy w Resto i pomożesz mi wybrać Studio22.... hehe ?
-No dobrze, to może jutro o 10.00?
-Dobrze, Angie tylko wiesz było by miło gdyby uczniowie też mogli pomóc w wyborze.
-Masz dużo fajnych pomysłów Pablo, nie bez powodu jesteś dyrektorem!
-Dobrze do zobaczenia jutro!
-Paa!
________
-Violetta! Mam dla ciebie bardzo, bardzo dobrą nowinkę !
-Jaką? - Zapytała mnie o to, przecierając swoje ostatnie łzy.
-A więc, będzie tak jakby Studio 22!
-Jak to !?
-Wpadłam na świetny pomysł, aby wynająć jakiś lokal na Studio, dopóki tam to nie zostanie odbudowane a dodatkowo jutro w Resto o 10.00 wybieramy odpowiednie miejsce możesz podzwonić po uczniach!
-To na prawdę znakomity pomysł ! Na pewno zadzwonię. Wiesz Angie trochę poprawiłaś mi humor.
-Cieszę się.
Wyszłam z jej pokoju i zeszłam po schodach w dół do salonu, było już dosyć późno, więc poszłam do łazienki umyłam się a jak wyszłam tak jak codziennie położyłam się w łóżku, ale już nie w tym co zawsze, które stało w pokoju zwykłej guwernantki tylko sypialni Germana.

Violetta

Obudził mnie rano budzik, który stoi na szafce po prawej stronie mojego łóżka. Ubrałam się w niebieską spódniczkę, różową zwiewną bluzkę z nadrukiem wyblakłej tęczy i różową wstążkę, którą przewiązałam spódniczkę. Zanim zeszłam do jadalni zadzwoniłam do : Camili, Francescy, Maxiego, Braco, Naty a nawet do Ludmiły, Leona, Thomasa i Dego. Powiedziałam im, aby przyszli na 10.00 do Resto a także żeby  podzwonili też po innych uczniach Studia. Po telefonie do nich zeszłam w dół zjadłam śniadanie. W głębi duszy, dalej czułam niepokój nawet o samej myśli o spotkaniu z Leonem i Thomasem a co dopiero gdybym dzisiaj musiała wybrać ...

-Dzień dobry Violetta - rzekł mój tata

-Cześć!- od powiedziałam z entuzjazmem i radością

-Tato, a gdzie Angie?

-Chyba jeszcze w pokoju.

Poszłam do jej pokoju, ale jej tam nie było.

-Poszłam do taty  jeszcze raz.

-Tato, ale jej tam nie ma.

-Ale w moim pokoju!
-Aha

Idąc do niej zdziwiłam się ,,w moim pokoju'' , ale z drugiej strony cieszyłam się to tylko podkreśliło moje przekonanie, oni naprawdę się kochają! Weszłam po schodach na piętro i poszłam do ich sypialni.

 -Angie! Jesteś tu?

-Tak Violu, tutaj !?

Zastałam ją jak robiła sobie makijaż przed lustrem.

-Kiedy idziemy do Resto ciociu?

-Już ! 

Wstała wtedy od swojej toaletki, zeszłyśmy na dół zrobiła sobie kanapkę, którą szybko zjadła. Podeszła do wieszaka, skąd wzięła swoją torebkę i wyszłyśmy. Gdy dotarłyśmy do Resto......

__________________________________________________

 Zapraszam do czytelników i pisania komentarzy. Zapraszajcie także znajomych,aby czytali. A także lajkucie Facebook / Oliwia :***

Aha i jeszcze jedno Viola będzie z chłopakiem, który ankietę