Rozdział 14

Violetta

Gdy dotarliśmy do Resto...... zauważyłam już siedzącego Pablo z otwartym komputerem, a wokół jego siedzących uczniów.

-Cześć Pablo - w jednej sekundzie powiedziałyśmy z Angie

-Witajcie! A oto lokal, który naszym zdaniem jest najładniejszy.
 Po chwili pokazał nam się śliczny lokal taki piękny, kolorowy -
Jest śliczny! -Od powiedziałam, gdyż naprawdę był bardzo ładny.
-To co może być takie Studio 22?- Zapytał Pablo
-Studio 22? -zapytali uczniowie
-Tak właśnie 22!
 -Hahaha - wszyscy wybuchli śmiechem
-No, co chcecie, Pablo ma świetny pomysł Studio 22! - Angie broniła swojego przyjaciela
Wszyscy się cieszyli, gdyż ich naukę czeka kontynuacja.
-Pablo a kiedy zadzwonisz i pójdziesz obejrzeć lokal? - Zapytałam z ciekawości
-Ja już oglądałem, i na prawdę warto wynająć. - Odpowiedział Pablo
Po chwili opuścił Resto i wyszedł, widziałam tylko, jak Angie za nim. Widziałam potem tylko, jak Leon i Thomas się na mnie patrzą, to przypomniało mi, że muszę szybko podjąć decyzję. Podeszła do mnie Francesca.
-Violu co ci jest, jesteś dzisiaj taka nieobecna i zamyślona!?
-Wiesz Fran, znowu muszę wybrać pomiędzy Leonem, a Thomasem.
-Aha. Zastanów się na kim bardziej ci zależy.
-Mówisz jak Angie.
-Ale chyba obie macie racje.
Po rozmowie z Angie, a potem z Fran uświadomiłam sobie,że tak naprawdę kocham .....

Angie

Wyszłam przed Resto z Pablo i poszłam w stronę parku.

-Angie dziękuje, że pomogłaś przekonać mi uczniów!

-Ja pomogłam,..... to twoja zasługa ty znalazłeś lokal na Studio.

-Ale ty wpadłaś na pomysł na założenie Studia 22.

Powiedział to, po czym mnie przytulił, tak po przyjacielsku. 

-Oj Pablito ! i zaczęłam się śmiać.

-Lubię kiedy się śmiejesz Angie !

Troszkę się zdziwiłam, gdy to powiedział.

-Angie wiem, że to nie odpowiednie miejsce, ale muszę ci powiedzieć coś ważnego....

-Co?

Jego mina strasznie spoważniała, moja też.

-No, bo wiesz strasznie cię kocham, wiem że jesteś z Germanem, ale i tak musiałem ci to powiedzieć. Może kiedyś zrozumiesz to.

-Pablo, ja ciebie też kocham,......ale jako przyjaciela, nic więcej do ciebie nie czuję !
Zauważyłam po jego twarzy jak posmutniał. Nie ukrywając tego, troszkę się wystraszyłam.
-Zraniłam cię? Och przepraszam, ale nie chcę ci robić nadziei.
-Dziękuje za szczerość Angie.

Dom Castillo

Ramalo

Szedłem do Germana do gabinetu, gdyż musiałem go powiadomić o pozytywnie załatwionym kontrakcie z Turkami. Lecz niestety, nie było go w gabinecie, więc poszedłem do kuchni. Po drodze napotkałem się na Angelikę, która wychodziła gdzieś.

-Olgo widziałaś Germana?

-Nie...., pana Germana ostatnio widziałam, jak wychodził gdzieś poza dom.

-Aha....., chyba miał iść po Angie.

German

Wyszedłem z domu, i poszedłem w stronę Resto, gdzie myślałem, że zastanę Angie, lecz niestety. Pomyślałem, że zastanę ją w parku, tam jest jej ulubione miejsce. Oczywiście zastałem ją tam, rozmawiała z Pablo, zatrzymałem się, nie chciałem im przerywać rozmowy a tak że przeszkadzać. 

-Pablo ja już idę ! Pa

-Do zobaczenia Angie! 

Chyba teraz dopiero się zorientowała, że tu stałem.

-German przepraszam, miałam czekać przy Resto.

-Nic się nie stało, nie szkodzi.

-To gdzie teraz idziemy?

-Angie, może ty coś zaproponuj! 

-Dobrze... to może długi, romantyczny spacer?

-Znakomicie, przynajmniej rozprostuje nogi od ciągłego siedzenia, za biurkiem w gabinecie.

Szliśmy i szliśmy trzymając się za ręce, aż w końcu poruszyłem temat wesela.

-Angie kiedy zaplanujemy nasze wesele?

-No nie wiem German, może ...........

_________________________________________________________________

 Zapraszam do czytelników i pisania komentarzy. Zapraszajcie także znajomych,aby czytali. A także lajkucie Facebook / Oliwia :***