Rozdział 30

Violetta

Nieoczekiwanie po drugiej stronie ulicy zauważyłam .......... idącego Leona, który jak nigdy nic do mnie podszedł.

-Violetta, czemu nie powiedziałaś, że już wróciłaś?!  - zapytał zdziwiony

A to ma tupet - pomyślałam sobie.

-Jeszcze masz czelność do nas podejść ! - krzyknęła w twarz Leonowi moja przyjaciółka

-Leon, ja nie mogę uwierzyć w to zdjęcie ! - to właśnie po tym krótkim zdaniu zaczęły mi spływać łzy

-W jakie zdjęcie !? - zapytał, eh jak tak mówił czułam się źle, że jeszcze mnie okłamuje 

-Eh.... nie ważne - westchnęłam

-Fran idziesz ze mną do mnie do domu ? - zapytałam 

-Nie, muszę iść do domu na kolacje! Papa!

W między czasie Leon nie wiedział co powiedzieć i poszedł, sprawy miłosne totalnie mi się skomplikowały. Fatalnie. Pożegnałam się z Francescą i poszłam do domu.

Angie

Siedzę właśnie na łóżku a raczej leżę na łóżku a obok German- miło razem spędzamy czas. Jutro rano zdejmą mi gips i za parę dni nasz ślub.

-Angie, mówiłem już że cię kocham? - 

-Tylko jakieś 100 razy ! - odparłam i zaśmiałam się

Jedliśmy babeczki, gdy nagle trzasnęły drzwi w holu, nie ukrywam, że szybko zeskoczyliśmy z łóżka i poszliśmy zobaczyć co się dzieje. To była Viola.

-Violetta co się dzieje ? - zapytał German

-Nic, powiem ci jedynie, że w jeden rok nie da się nadgonić wszystkich lat spędzonych pod kloszem! - mówiła to stojąc na parterze a następnie uciekła do swojego pokoju.

-Violetta, no powiedz co się dzieje?!

-Daj mi spokój! - krzyknęła

-Violetta stój jak do ciebie mówię ! - powiedział nieco głośniejszym tonem niż zwykle German

Niestety Violi już nie było- zniknęła za dębowymi drzwiami.

-Och Angie, ja już nie wiem co mam z nią robić- raz jest idealnym dzieckiem innym zaś eh..... sama widzisz - wyżalił się mężczyzna 

-Wiesz, może ja z nią pogawędzę!? - zaproponowałam

-To dobry pomysł. - oznajmił

Pocałowałam go delikatnie w policzek i poszłam powolutku w stronę pokoju Violi, gdzie przed wejściem zapukałam parę razy.

-Puk, puk - Violu mogę wejść?

-Wejdź Angie !

Weszłam po cichutku, na paluszkach do pokoju i zastałam Violcie płaczącą do poduszki, usiadłam na skrawku łóżka.

-Angie, to zdjęcie...

-Co z tym zdjęciem?- zapytałam zniecierpliwiona

-Spotkałyśmy dzisiaj z Fran niedaleko parku Leona, który jak nigdy nic do nas podszedł i z nami normalnie rozmawiał.

-Dziwne... Wiesz wydaje mi się, że tu musi chodzić o coś więcej ! Pogadaj z nim może? - podpowiedziałam nastolatce co może zrobić

-Tu akurat masz racje Angie. A co tak właściwie u ciebie i taty ? - tak... to pytanie mnie zatkało

-Hm.... dobrze nam się układa, a właściwie wspaniale. - od powiedziałam z lekkim uśmieszkiem

-Wiesz na początku myślałam, że to absurdalne - ciocia i tata razem, ale teraz lubię patrzeć jak się dobrze dogadujecie, całujecie i przytulacie. Jesteście parą idealną! - zaśmiała się 

-Kochanie idź już do łóżka spać, ja też już idę. - zakończyłam temat o mnie i Germanie i szybko uciekłam. Bowiem zawsze staramy się na jej oczach nie okazywać całowania się, ale zawsze się może zdarzyć.

-Dobrze, dobranoc Angie

Otworzyłam drzwi i zastałam jakby podsłuchującą Olgę. Kobieta widocznie się wystraszyła na nasz widok.

-Widzi panienka Angie ..... jakie brudne te drzwi, trzeba je szybko umyć! - wymyśliła szybko coś

Po patrzyłam na Viole, pokiwałyśmy głowami i poszłam w stronę kuchni, gdzie zastałam mamę parzącą zieloną herbatę.

-Witaj Angie !

-Cześć mamo! - uścisnęłam ją i nalałam sobie soku malinowego i rozcieńczyłam go wodą.

Leon

Ja nie wiem o co może chodzić Violi, mówi coś o jakimś zdjęciu. Mam pomysł może napiszę do niej SMS, albo zadzwonię, ale to już jutro, bo dzisiaj jest już za późno.

Violetta

-Dryń, dryń ! - budzik-

Eh już 7.00 ee.... Dzisiaj w ogóle nie chciało mi się wstać, ... to dzisiaj miałam pogadać z Leonem. Angie dzisiaj zdejmują gips, miejmy nadzieję, że na ślubie już go nie będzie mieć, jestem taka pod ekscytowana tym ślubem.

Zeszłam na dół na śniadanie, i szybko zjadłam. Do Studia 22 dzisiaj nie idę, gdyż jestem zwolniona z tych dni jeszcze, więc spędzę trochę czasu z babcią i Olgą.

German

-Violu my wychodzimy, jedziemy do szpitala! - po informowałem ją

-Dobrze, trzymam kciuki, aby z ręką było już wszystko w porządku! - od powiedziała mi córka

Wsiedliśmy do czarnego auta i usiadłem za kierownicą, natomiast Angeles obok mnie. Do szpitala dojechaliśmy w przeciągu 10 minut i poszliśmy do rejestracji a potem czekaliśmy przed gabinetem. Czekaliśmy około 30 minut w przeciągu których rozmawialiśmy o Violi i ślubie. Byliśmy wspólnie bardzo pod ekscytowani tym wyjątkowym dniem.

-Pani Saramago ! - zawołał lekarz

Weszliśmy do małego pomieszczenia i usiedliśmy na białych krzesłach.

-I co boli panią ta ręka? - zapytał doktor

-Nie!
Lekarz wziął następnie Angie do innego pomieszczenia i tam zdjął gips, ja niestety nie mogłem tam wejść. Po jakiś 30 minutach wyszła Angie, już bez gipsy, znów mogła być samodzielna. Dodatkowo widziałem jak się cieszy.
W tym samym czasie

Maxi

Umówiłem się dzisiaj z Camilą, właśnie na nią czekam, ooo już idzie. Podszedłem do niej i skradłem jej lekkiego, ale zarazem romantycznego buziaka prosto w usta.

-Maxi ....  słyszałeś kiedyś, że kulturalni ludzie najpierw mówią coś w style ,,cześć'' ? - zachichotała

-Em.... Camila to ja chyba do takich nie pasuję! - krzyknąłem i zaśmiałem się po czym skradłem jej drugiego buziaka, który trwał nico dłużej niż ten pierwszy.

Po chwili stania usiedliśmy na zielonej ławce i w oddali zauważyliśmy Tomasa kłócącego się z ....

________________________________________________________________

Już 30 rozdział ! Aha i informuję, że w piątek będzie ostatni rozdział i dopiero po jakiś 12 dni przerwy (29-9,10) będzie następny rozdział ! / Oliwia :***

PS PISZCIE SWOJE OPINIE