Rozdział 25 cz.2 i Rozdział 26

German

Nagle..... nie spodziewanie nasze usta się spotkały, było to nie winne spotkanie, ale później oparłem ją leciuteńko o drzewo i zaczęliśmy się całować nieco namiętniej. Całe to zdarzenie trwało ze 2 minuty. Od całego deszczu zaczęło robić się zimniej, jako że miałem marynarkę, a moja ukochana założoną tylko zwiewną sukienkę, dałem jej moją marynarkę.

-A ty nie zmarzniesz? - zapytała troskliwie

-Nie, nie, poza tym nie możesz zamoczyć gipsu!

Jak słodko ona wyglądała w mojej marynarce- za dużej marynarce - stwierdziłem.

-Angie idziemy w stronę domu pomału? 

-A może poczekamy, aż przestanie padać?

-Na prawdę chcesz tu tyle czekać? - zapytałem ją, gdyż nie wyglądało, że szybko przestanie padać

-W sumie to nie, ale może poczekajmy i przestanie padać choć trochę!?

-Chodźmy Angie dobrze, nie chce mi się tu za długo czekać?

-No dobrze! - stwierdziła po namyśle

Wtuliła się we mnie i poszliśmy, nieważne że byliśmy cali mokrzy, ważne że spędziliśmy ze sobą dużo czasu. Pod koniec drogi zaczęliśmy biec, dlatego już 5 minut później weszliśmy do domu.

-Aj ależ wy jesteście mokrzy! - wykrzyczała Olga

-Olgo na dworze trochę pada ! - ze śmiechem od powiedziała Angie

-To idźcie szybko się przebrać ! - do powiedziała Angelika

Chwilę później przebraliśmy się i zasiadaliśmy na kanapie w salonie, Angeles oglądała jakiś film a ja grzebałem trochę w papierach, gdyż jurto mam ważne spotkanie.

Violetta

Strasznie się nudzę. Zadzwonię może do Leona, tak to dobry pomysł, jestem ciekawa co w Studiu i u przyjaciół.

-Cześć Leon!

-Violetta witaj, co tam, jak upłynęła podróż?

-Dobrze, podróż była strasznie męcząca dlatego wczoraj nie zadzwoniłam.

-Aha, dzisiaj s Studiu 22, tak na ogół to nic się nie wydarzyło, poza tym że Gregorio złamał nogę.

-Jak to co mu się stało?

-Haha Tomas zmywał podłogę i wziął złą butelkę.

-Aha

-A co u Caxi ?

-U Caxi dobrze - pytają się mnie właśnie kiedy powtórka z pikniku! 

-He he po moim powrocie, powiedz im!

-Dobrze, Leon ja muszę już iść na obiad do zobaczenia!

-Dobrze papa!

________________

-Violetta obiad ! - krzyknął Ramallo

-Już idę ! 

Zeszłam po schodach i skierowałam się w stronę jadalnie, gdzie na stole zastałam indyka. Obiad upłynął szybko, po obiedzie przysnęło mi się, jak słuchałam muzyki. Dlatego ja się obudziłam około 16.30 od razu wzięłam pamiętnik, telefon i szybko zbiegłam po schodach i skierowałam się w stronę domu Heleny. Szłam i szłam i przypominałam sobie wszystkie moje spacery z mamą i tatą, nie zdziwiłam się też jak pospadały mi łzy, toteż szybko je przetarłam. Stary dąb, to jak się nie mylę tu mieszka Helena. Zadzwoniłam dzwonkiem do drzwi i wyszedł jakiś mały chłopiec.

-Tak !? - zapytał mnie

Już myślałam, że się pomyliłam i to nie ten dom, ale usłyszałam głos Heleny.

-Luis tyle razy ci mówiłam, że jak się tobą opiekuję to nie otwieraj drzwi!

-Dobrze. dobrze - wy kwękał chłopiec

-Viola! - krzyknęła dziewczyna o rudo palących włosach

Uśmiechnęłam się i przytuliłyśmy się !

-Wejdź! Violu !

Zrobiłam to co mi kazała.

-Luis idź do swojego pokoju! - krzyknęła do chłopca

-To twój brat? - zapytałam

-Tak ! A ty masz rodzeństwo?

-Nie ...

-Wiesz mam do ciebie tyle różnych pytań, w końcu nie widziałyśmy się tak długo .... !
Dziewczyna nalała soku do szklanek i poszłyśmy do jej pokoju.

-M... masz chłopaka? - zapytała mnie

-Mam Leona, bardzo się kochamy. Chodzimy razem do szkoły- Studia22 a ty?

-Nie, nie znalazłam swojej drugiej połówki jeszcze !

-Aha

Zadawałyśmy sobie 1000 różnych pytań aż doszła do taty.

-A twój tata, jak się trzyma po śmierci mamy? Ah... po co o to pytam, nie musisz odpowiadać!

-Nie nie, spokojnie dobrze się trzyma, niedługo się żeni.... !
-Naprawdę, z kim ?

-Z moją ciocią, Angie!

-Oo ... pozdrów ode mnie ich!

Nie spodziewanie w jej pokoju, za dodatkową ścianką zastałam fortepian.

-Grasz? - zapytałam

-Tak i śpiewam!

-Naprawdę?, ja też !

Zasiadłam przy wielkim, potężnym fortepianie i zaczęłam grać piosenkę Podemos. Gdy ja skończyłam grać, to ona zasiadła, zaczęła grać i śpiewać. Bardzo podobała mi się ta piosenka, więc musiałam dowiedzieć się jak się nazywa.

-Jak się nazywa ta piosenka?

-Mar.

Gawędziłyśmy o muzyce z godzinę i spostrzegłam się, że już 20.00!

-Jej już 20.00 ja muszę już iść Helena!

-Dobrze.

Dziewczyna odprowadziła mnie do drzwi a następnie poszłam w stronę domu babci. Wyszłam o 20.00 a doszłam do domu około 20.15. Po powrocie myślałam, że tata będzie zły, że wróciłam tak późno, a tak nie było! 

-Violetta zjedz kanapkę, naszykowałam ci! - usłyszałam głos Olgi

-Oj Olgo, ... no dobrze zjem!

Po zjedzeniu kanapki poszłam w stronę mojego pokoju, ale na końcu korytarza zaciekawiły mnie drzwi, białe drzwi, gdzie nikt nigdy nie wchodził i nikt o nich nie mówił, przy najmniej nigdy nie widziałam i nie słyszałam. Postanowiłam otworzyć te drzwi............................

______________________________________________________________________

Jest to 2 część 25 rozdziału i rozdział 26. Dzisiaj jak nigdy zabrakło mi weny ! Eh... Piszcie opinię i zapraszam na  Germangie na zawsze  / Oliwia :***