Rozdział 25 cz.1

Violetta

-Violu idź zobacz co z panną Angie i panem Germanem!

-Dobrze Olgo już idę ! 

Poszłam na górę 20 schodów w wzwyż i otworzyłam drzwi i zastałam jak .............. ich łóżku było puste, rozglądałam się po całym pokoju i po ich łazience, ale nigdzie ich nie było, więc zeszłam na dół.
-Olgo nie ma ich w pokoju!
-Jak to, to gdzie oni są? - odezwała się babcia
-Eh a nie łatwiej zadzwonić ?! - za proponował Ramallo
Po czym wyciągnął telefon z kieszeni i wybrał numer do taty i zadzwonił, ale niestety nie odbierał.
-To dziwne nie odbiera !
-Ale Ramallo on nigdy nie rozstaje się z telefonem!
-Wicie dziewczyny to może zadzwonię do Angie.
Długo się nie zastanawiał i od razu zadzwonił.
-Halo Angie!?
-Tak.
-Czy jest pani z Germanem?
-Tak jesteśmy w knajpce na śniadaniu.
-Wszyscy szukaliśmy was w domu, przecież w domu można zjeść 100 razy lepsze śniadanie!
-Ramallo chodzi o to, że byliśmy na spacerze i zaczęła się burza a na dodatek leje !
-Aha, podjechać po was samochodem?
-Tak możesz podjechać ale za em... 1 godzinę. Dobrze?
-Tak.
-Do zobaczenie.
_______
-I co Ramallo gdzie oni są? - zapytała babcia
-Są w jakiejś knajpce na śniadaniu, schronili się tam przed deszczem i burzą.
-Aha.
Po telefonie do Angie zasiedliśmy do stołu i zaczęliśmy jeść pyszne kanapeczki, które przygotowała babcia.
Po zjedzeniu wyśmienitych kanapek zadzwoniłam do Heleny.
-Cześć Helena, to ja Violetta Castillo!
-Viola to ty, tyle czasu się nie widziałyśmy !
-Tak to prawda !
-Ej mam pomysł może przyjdziesz dzisiaj do mnie około 17 mieszkam tam gdzie mieszkałam przy starym dębie!
-Dobrze to do zobaczenia o 17 u ciebie Heleno!
-Papa Violu !
Rozłączyłam się, ale i tak byłam radosna, że wreszcie ją spotkam po jakiś 2 latach. Siedzieliśmy wszyscy w salonie na kanapie i oglądaliśmy jakiś film, padać przestało, burza się skończyła i do Ramallo przyszedł SMS.
-My wrócimy na piechotę - Angie
-Dziewczęta Angie napisała, że wrócą na piechotę!

German

-Angie wysłałaś do Ramallo wiadomość, żeby nie przyjeżdżał?

-Tak.

Zjedliśmy sałatki i chleb tostowy, po czym zapłaciłem i poszliśmy. Szliśmy i szliśmy trzymając się za rękę - tą rękę, którą Angie nie miała w gipsie. Nie spodziewanie zaczęło lać, więc stanęliśmy pod wielkim drzewem, staliśmy tam i patrzeliśmy się na siebie, raz ja na nią innym razem ona na mnie. Nagle.............

______________

Jutro część 2 i 1 rozdział / Oliwia :***