Rozdział 31

Z góry przepraszam za błędy, bowiem pisałam ten rozdział na szybko!

Maxi

Po chwili stania usiedliśmy na zielonej ławce i w oddali zauważyliśmy Tomasa kłócącego się z .... Leonem.

-Camila może lepiej będzie jak podejdziemy, bo to na wyzwiskach się raczej nie skończy! - stwierdziłem

-Tak, chodźmy!

Na początku szliśmy powoli, ale potem podbiegliśmy. Leon miał już zamiar uderzyć Tomasa, na szczęście zdążyliśmy.

-Ej spokojnie Leon! - krzyknąłem głośno, by wystarczają co zrozumiał

-Nie będę spokojny, to przez niego Violetta się do mnie nie odzywa, to jego wina ! - krzyczał oszołomiony

-Jasne, yhym.. nawet nie wiedziałem, że coś między wami się ,,popsuło''! - od powiedział Tomas, lekko zdziwiony

-Leon, nie możesz tak naskakiwać na ludzi! - tłumaczyła Camila

W między czasie Tomas poszedł.

-Leon musisz z nią porozmawiać - doradziłem mu

-Pomyśle nad tym ! - mruknął pod nosem, po czym poszedł w stronę Resto

Violetta

Siedzę właśnie w moim pokoju i opisuje sobie wydarzenia z ostatnich dni w moim pamiętniku, ale nie mogę się skupić, gdyż wciąż rozmyślam o Leonie. Ooo dostałam SMS-a ciekawe od kogo.

Violetta wybacz, ale nie wiem o co ci chodzi!                                                                                   Leon    

Nie spodziewanie czytając słowa ,,nie wiem o co ci chodzi'' u progu drzwi ujrzałam sylwetkę mężczyzny, tak to był ... Leon, który powtórzył te słowa.

-Nie wiem o co ci chodzi!

Spanikowałam, gdyż bałam się rozmowy z nim.

-Leon co t...y tu robisz i jak się tu ... dostałeś ?! - krzyczałam mu lekko w twarz

-Drzwi od kuchni były otwarte, więc wszedłem, gdyż tak jak brzmi SMS ode mnie nie wiem o co ci chodzi z tym zdjęciem! - mówił tak, a ja rozpływałam się w jego pięknym głosie, ale po chwili wróciłam do rzeczywistości 

Po chwili ciszy i zastanowienia, wzięłam do ręki telefon, który wcześniej odłożyłam, znalazłam wiadomość ze zdjęciem i pokazałam Leonowi. Niestety nie spodziewałam się reakcji Leona.

-Hahaha! - zaśmiał się Leona

Oburzona trzasnęłam drzwiami, uciekłam z domu i pobiegłam w stronę domu Fran. Leon biegł za mną, ale zgubił mnie przy 2 zakręcie. Po tym zdarzeniu mój telefon cały czas dzwonił, aż w końcu go wyłączyłam. Całe zdarzenie z dokładnością opowiedziałam przyjaciółce.

German

-Ramallo na dzisiaj praca skończona. - powiedziałem przyjacielowi

-Tak German a co z przygotowaniami do ślubu?

-Wszystko prawie gotowe.

-Wiesz radziłbym ci, aby wszystko było już gotowe a nie prawie w końcu ślub już za 5 dni ! - przypomniał mi przyjaciel, chociaż pamiętałem datę ważnego dnia w życiu

-Masz racje, wiesz.. widziałeś gdzieś Angie ?

-Ostatnio wychodziła do Studia 22, mówiła, że ma dzisiaj tylko 2 godziny zajęć i wraca prosto do domu.

-Dzięki Ramallo!

Wybiegłem z gabinetu i popędziłem do samochodu. 5 minut później siedziałem w aucie.

Angie

Po skończonych zajęciach poszłam do pokoju nauczycielskiego wziąć moją torebkę, otworzyłam lekko drzwi i przez szparkę zauważyłam jak Pablo i Jacki się całują. Przymknęłam drzwi i po chwili otworzyłam ponownie. Delikatnie chrząknęłam a oni szybko od siebie odeszli, wyglądali na strasznie, strasznie speszonych.

-Cześć Angie ! - przywitała się Jackie

-Cześć!, ja tylko po torebkę, już idę i nie przeszkadzajcie sobie ! - zachichotałam po tym zdaniu

Wyszłam z pokoju i skierowałam się ku domu. Nie oczekiwanie podjechało pode mnie czarne auto, którego za kierownicą siedział German.

-Cześć Angie!

-German,... co ty tu robisz ?!

-Gdzieś cię zabiorę ! 

-Niby gdzie !? - zapytałam ze zdziwieniem

-Nie gadaj tak dużo, tylko wsiadaj! - zaśmiał się
Niepewnie wsiadłam do auta, jadąc tak 10 minut dojechaliśmy do ......
___________________________________________________________________
Przepraszam, że taki krótki i tak późno dodany. :-)  Jestem ciekawa czy dobijemy dzisiaj do 10000 wyświetleń ! / Oliwia :***
PS Proszę o opinie i komentarze !