Rozdział 40

Jackie

Po 10 minut ryczenie maszyn ustało podeszłam do jednego z grupki lekarzy a on powiedział, że :

-Przykro mi ! Robiliśmy co w naszej mocy, ale nie udało się ! - oznajmił lekarz
Podłoga pode mną się ugięła ! - padłam na krzesło i wyłączyłam się
-Szybko pielęgniarko, leki uspokajające ! - to zdanie ostatnio usłyszałam
Parę godzin później obudziłam się w białej sali w szpitalu, podłączona do wielu maszyn. Przypomniało mi się co ostatnio się wydarzyło i zaczęłam szlochać.

Angie

Jestem taka szczęśliwa z Germanem u boku. Ciekawie się co w Buenos Aires u Violi, Pabla i Jackie.

-Angie, idziemy na spacer ? - zapytał troskliwie mąż

-Tak, już idę ! - wzięłam szybko torebkę spakowałam do niej portfel, koc, sok pomarańczowy, parę owoców i ciastka w pudełku. Muszę przyznać, że mam bardzo pojemną torbę.

-Co masz w tej torbie, że jest taka wypompowana ? - zdziwił się

-Zobaczysz ... - zaśmiałam się

Wyszliśmy z hotelu i szliśmy wzdłuż małego mostku trzymając się za ręce.

-Angie ....?

-Tak .. ? 

-Wiesz myślałem o czymś !

-O czym - zaciekawiłam się

-O nas, wiesz ... co byś powiedziała jakby Viola miała rodzeństwo ?

-Rodzeństwo .... , chcesz zaadoptować dziecko ? - zapytałam, chociaż dobrze wiedziałam o co mu chodzi

-Angie, chciałbym z tobą założyć rodzinę! - rzekł słowa, na które nie byłam gotowa

-My już mamy rodzinę, na przykład jest nią Violetta ! - oznajmiłam mu - Ale wiesz z takiego małego brzdąca też byłabym dumna ! - zachichotałam

-No i właśnie o to mi chodziło.

-Chodźmy tutaj, na tą zieloną polanę - wskazałam palcem i udaliśmy się na miejsce

Rozłożyliśmy koc i usiedliśmy na nim, po czym wypakowałam picie i jedzenie z torebki. Po chwili wtuliłam się w Germana a on musnął mnie swoimi różowiutkimi ustami. 

-German, masz tak nieziemsko piękne oczy ! - westchnęłam

-Naprawdę ? - zapytał zdziwiony

-Tak, jak na nie patrzę to się roz.... pływam ! - eh ...

Mężczyzna nieoczekiwanie mnie pocałował, ten pocałunek był długi, namiętny i zachłanny.

Violetta

Na następny dzień obudziłam się jak co dzień. Wzięłam szybki prysznic. Ubrałam się natomiast w dłuższą beżową bluzkę, którą wpuściłam do różowej pastelowej spódniczki, buty zaś to trampki. 

-Violetta ! Śniadanie ! - wydarła się Olga z kuchni

Na jej komendę zeszłam po schodkach w dół, do jadalni. Nudy ... stwierdziłam, jest sobota a ja się nudzę. Mam pomysł zadzwonię do Camili i pójdę z nią do Resto. 

-Cześć Camila, jesteś zajęta ? - zapytałam 

-Nie, nie Violu a coś się stało ! ?

-Nie, ale się bardzo nudzę ! Możemy się spotkać w Resto za 20 minut?

-Tak, to do zobaczenia! - pożegnała się Camila

20 minut później witałam się z Camilą.

-Cześć ! - przywitał się Luca - Coś wam podać ? 

-Mm... tak ja chcę koktajl z pomarańczy - oznajmiłam

-A ja z banana i kiwi - odezwała się Cami

-Wiecie co podam wam zaraz koktajle, ale mam prośbę zaśpiewacie coś na scenie ? - zapytał z nadzieją, że się zgodzimy, w jego głosie było można to poznać

Spojrzałyśmy na siebie i jednym głosem powiedziałyśmy.

-Dobra ! 

Weszłyśmy na scenę i zaśpiewałyśmy piosenkę ,,Juno at ti''

Jackie

Wczoraj wieczorem lekarze znów podali mi leki, ale one nie pomogą mi na złamane serce, na pustkę która w nim panuje ! Tak bardzo za nim tęsknie, brakuje mi ciebie Pablo, słyszysz brakuje ! - krzyczałam sama do siebie.

Ah... jeszcze muszę powiadomić wszystkich o jego pogrzebie! To nie może być prawda ! - (yhy to szloch) yhy yhy yhy - szlochałam głośno

Wybrałam numer do Antonio, ale brakło mi odwagi na zadzwonienie. Szybko nacisnęłam zieloną słuchawkę.

-Dzień doby Antonio!

-Witaj Jackie, no wreszcie odbierasz, czemu nie było cię w pracy wczoraj tak samo jak Pabla ! ? - zapytała zniecierpliwiony

W telefonie zaczęłam głośno płakać.

-Czemu płaczesz Jackie?

-No bo, no bo Pablo nie żyje ! - krzyknęłam lekko 

-Jak to ? - starszy mężczyzna nie mógł w to uwierzyć

-Tak to ... , pogrzeb za 2 dni, czy mógłbyś powiadomić uczniów ? 

-Tak, oczywiście a ty jak się czujesz ?

-Ja ... leżę w szpitalnym łóżku, źle się czuje ... i płaczę cały czas !

-No nic do widzenia !

-Tak do zobaczenia !

Ludmiła

Jestem właśnie z Naty i uknułyśmy super plan mianowicie, chcę jakoś pocałować Tomasa, i żeby ta Mara czy jak tam jej, to zobaczyła! Haha plan doskonały. 

-Ps.ss.... Naty już idzie.

Idzie sobie właśnie ulicą, a Naty udaje, że niechcący popchnęła deskę (do jeżdżenia), która mnie przewraca a on mnie złapał, hihi. Nachyliłam się lekko, ..........

______________________________________________________________

Przepraszam za uśmiercenie Pabla, pisząc ten rozdział prawie się nie popłakałam! 

***

 Myślicie, że Ludmile plan się potoczy ? 

Czy Antonio powiadomi uczniów o śmierci i pogrzebie ich ulubionego dyrektora i nauczyciela ?

Jak zachowa się Angie i German, gdy się dowiedzą o Pablo i czy w ogóle się dowiedzą ? 

To wszystko w następnym rozdziale ! 

Ps Jak ten czas szybko leci już 40 rozdział ! 

/Oliwia :***